Osoby

Ernest Ansermet — szwajcarski dyrygent i kompozytor, ur. w 1883 r. w Vevey, zmarły w 1969 r. w Genewie. Studiował w Genewie, Paryżu, Monachium i Berlinie; wśród jego nauczycieli dyrygentury byli Felix Mottl i Arthur Nikisch.

Anna Archacka — dyrektor Muzeum Przyrody w Drozdowie, mieszczącego się w dworze Lutosławskich. W 2013 r. została uhonorowana Medalem Stulecia Urodzin Witolda Lutosławskiego.

Andrzej Bauer — wiolonczelista i pedagog, wykonawca i popularyzator muzyki Witolda Lutosławskiego, profesor Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie oraz Akademii Muzycznej w Bydgoszczy.

Maria Bilińska-Riegerowa — pianistka i pedagog. Zadebiutowała jako 13-latka, grając w rodzinnym Rzeszowie, w roku 1924, Koncert c-moll Mozarta.

Robert Black — amerykański dyrygent, pianista i kompozytor, gorący propagator muzyki współczesnej.

Felicja Blumental — polska pianistka. Studiowała w Konserwatorium Warszawskim u Zbigniewa Drzewieckiego, a także u Stefana Askenazego i Józefa Turczyńskiego.

Gabriela Bogusławska — żona Marcina Bogusławskiego, pasierba Witolda Lutosławskiego. W czasie pobytu w Oslo działała aktywnie w Polsko-Norweskim Towarzystwie Kulturalnym „Kultura”. Organizowała wraz z mężem m. in. koncerty, prelekcje i występy polskich artystów oraz pomoc medyczną dla rodaków w Polsce.

Marcin Bogusławski — syn Danuty Lutosławskiej z pierwszego małżeństwa z architektem Janem Bogusławskim, pasierb Witolda Lutosławskiego. Po studiach architektury w Warszawie osiadł w Oslo. Zaprojektował szereg reprezentacyjnych budowli w Norwegii.

Mario di Bonaventura — amerykański dyrygent i pedagog, propagator muzyki współczesnej. Studiował kompozycję u Nadii Boulanger i dyrygenturę u Igora Markévitcha

Nadia Boulanger — francuska kompozytorka, pedagog, dyrygentka, pianistka i organistka. Uczennica m.in. Gabriela Fauré, swymi wykonaniami przyczyniła się do rozpowszechnienia jego Requiem.

Pierre Boulez — francuski kompozytor i dyrygent, uczeń Messiaena i Leibowitza, współtwórca serializmu, jeden z czołowych przedstawicieli powojennej awangardy.

Michał Bristiger — muzykolog, profesor w Instytucie Sztuki PAN, doktor honoris causa Uniwersytetu w Palermo, członek-korespondent American Musicological Society, redaktor honorowy pisma Res Facta Nova.

Ian Brown — angielski pianista i dyrygent, aktywny jako solista i kameralista, ceniony partner wielu wybitnych solistów.

Stanisława Chyl — przez wiele lat dyrektor Muzeum Przyrody w Drozdowie, propagatorka wiedzy o Witoldzie Lutosławskim.

Andrzej Chłopecki — muzykolog, teoretyk, krytyk muzyczny, publicysta i animator życia muzycznego. W 1975 ukończył Instytut Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego pracą magisterskiego o Pasji wg św. Łukasza Krzysztofa Pendereckiego, napisaną pod kierierunkiem Zofii Lissy.

Janet Craxton — angielska oboistka, córka cenionego pianisty i pedagoga Harolda Craxtona. Studiowała w londyńskiej Royal Academy of Music oraz w Konserwatorium Paryskim.

Henryk Czyż — dyrygent, kompozytor, pedagog. Po studiach w Poznaniu u Waleriana Bierdiajewa związany był z Opera Poznańską i Wielką Orkiestrą Symfoniczną Polskiego Radia

Edward Downes — angielski dyrygent; głównym terenem jego działalności była opera. Rozpoczął karierę w 1952 r. jako asystent Rafaela Kubelika w Covent Garden.

Maria Drewniakówna — śpiewaczka, sopran, ur. w 1908 r., kształciła się w Stanisławowie, Warszawie i Lwowie. Około 1936 r. rozpoczęła współpracę z Polskim Radiem. Zachwycała pięknem głosu i wyrazistymi interpretacjami wykonywanych utworów

Zbigniew Drzewiecki — pianista i pedagog, jedna z czołowych postaci polskiej pianistyki 20 w.

Stanisław Dygat — pisarz, publicysta, autor opowiadań i powieści (m.in. Jezioro Bodeńskie, Pożegnania, Podróż, Disneyland, Dworzec w Monachium), z których kilka doczekało się adaptacji filmowych. Brat żony Witolda Lutosławskiego, zaprzyjaźniony z kompozytorem.

Dietrich Fischer-Dieskau — niemiecki śpiewak, baryton, uznany za jedną z największych indywidualności wokalnych XX wieku, zwłaszcza w dziedzinie wykonawstwa pieśni

Grzegorz Fitelberg — dyrygent, skrzypek, kompozytor, urodzony w 1879 roku w Dźwińsku (Łotwa), od 12 roku życia studiował w Instytucie Muzycznym w Warszawie grę na skrzypcach u Stanisława Barcewicza i kompozycję u Zygmunta Noskowskiego.

Luca Francesconi — w Konserwatorium w Mediolanie ukończył studia pianistyczne oraz kompozytorskie, które kontynuował u Karlheinza Stockhausena i Luciana Beria. W Bostonie studiował jazz. W latach 1981-84 pracował jako asystent Luciana Beria.

Edward Gardner — angielski dyrygent, interpretator i popularyzator muzyki Witolda Lutosławskiego, laureat Medalu Roku Lutosławskiego.

Janina Godlewska — piosenkarka i aktorka, żona popularnego aktora i piosenkarza Andrzeja Boguckiego.

Danuta Gwizdalanka — muzykolog, absolwentka Uniwersytetu Adama Mickiewicza. Jej szerokie zainteresowania obejmują historię muzyki, często w kontekście społecznym; wiele uwagi poświęca twórczości Beethovena, kameralistyce, a także nowej muzyce polskiej.

Susan Hamilton — szkocka śpiewaczka, sopran. Specjalizuje się w wykonawstwie muzyki dawnej oraz współczesnej

Julia Hartwig — poetka, eseistka, tłumaczka m.in.: poezji Henriego Michaux.

Jan Hoffmann — pianista i pedagog, związany z Krakowem. Po studiach w Konserwatorium Towarzystwa Muzycznego Muzycznym w Krakowie został uczniem i asystentem Egona Petriego.

Heinz Holliger — szwajcarski oboista, kompozytor i dyrygent, ur. w 1939 r. Studiował w Bernie, Paryżu i Bazylei. W swojej postawie twórczej pozostaje pod znacznym wpływem Pierre’a Bouleza.

Ursula Holliger — szwajcarska harfistka, po studiach w Bazylei i Brukseli wygrała Międzynarodowy Konkurs Harfowy w Izraelu, co otworzyło jej drogę na estrady świata.

Martina Homma — niemiecka muzykolożka, autorka wielu publikacji z zakresu muzyki XX i XIX wieku, badaczka twórczości Witolda Lutosławskiego.

Roman Jabłoński — wiolonczelista, ur. w 1945 r., uczył się u Romana Sucheckiego, a następnie studiował u Siergieja Szyrinskiego w Moskwie i Aldo Parisota na Uniwersytecie Yale.Steven Stucky

Krzysztof Jakowicz — polski skrzypek, wykonawca utworów Witolda Lutosławskiego, laureat Medalu Stulecia Lutosławskiego.

Stefan Jarociński — muzykolog, krytyk, pisarz muzyczny. Był miłośnikiem muzyki i kultury francuskiej, przedmiotem jego zainteresowań była estetyka XIX i XX wieku, z pogranicza muzyki, literatury i plastyki oraz historia krytyki muzycznej.

Ryszard Kapuściński — dziennikarz, reportażysta, pisarz, podróżnik. Był reporterem Polskiej Agencji Prasowej na kilku kontynentach

Jacek Kaspszyk — dyrygent, dyrektor artystyczny Filharmonii Narodowej w Warszawie, interpretator i popularyzator twórczości Witolda Lutosławskiego

Lidia Kmitowa — skrzypaczka pochodzenia rosyjskiego. Studiowała w Berlinie u Ysaÿe’a, Joachima i Barmosa

Eugeniusz Knapik — pianista, kompozytor, pedagog.

Kazimierz Kord — dyrygent, prowadził wiele muzycznych instytucji w kraju. Najdłużej, bo od 1977 do 2001 r. stał na czele Filharmonii Narodowej w Warszawie.

Włodzimierz Kotoński — polski kompozytor i pedagog, autor książek o muzyce.

Zygmunt Krauze — kompozytor, pianista, pedagog, organizator wydarzeń muzycznych, popularyzator muzyki współczesnej

Jan Krenz — dyrygent i kompozytor, studia odbył w Łodzi u Kazimierza Wiłkomirskiego i Kazimierza Sikorskiego.

Solveig Kringleborn — norweska śpiewaczka, sopran, właść. Solveig Kringlebotn, ur. w 1963 r., studiowała w Norweskiej Akademii Muzycznej oraz w Królewskiej Akademii Operowej w Sztokholmie, i tam też rozpoczęła karierę sceniczną

Ludwik Kurkiewicz — klarnecista i pedagog, absolwent konserwatorium w Poznaniu w klasie prof. Jerzego Madei.

Mikołaj Laskowski — kompozytor, stypendysta im. Witolda Lutosławskiego.

Jerzy Lefeld — pianista, pedagog, kompozytor.

Berthold Lehmann — niemiecki dyrygent, ur. 1908, zm. 1996, syn wybitnego poety Wilhelma Lehmanna. Znaczny wpływ na kształtowanie się jego osobowości wywarli Wilhelm Furtwängler oraz August Halm, teoretyk muzyki, entuzjasta Brucknera.

Magnus Lindberg — fiński kompozytor i pianista, jeden z najbardziej utalentowanych twórców europejskich swego pokolenia, ceniony zwłaszcza za partytury orkiestrowe.

Danuta Lutosławska — żona Witolda Lutosławskiego, córka architekta Antoniego Dygata i siostra pisarza Stanisława Dygata.

François-Bernard Mâche — francuski kompozytor, teoretyk muzyki, wykładowca uniwersytecki.

Witold Maliszewski — kompozytor i pedagog. Urodzony 20 lipca 1873 r. w Mohylowie Podolskim, studiował w Petersburgu – najpierw matematykę i medycynę, a następnie, w latach 1898-1902, kompozycję w Konserwatorium u Mikołaja Rimskiego-Korsakowa.

Elżbieta Markowska — muzykolog, prezes Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego.

Andrzej Markowski — dyrygent, kompozytor, organizator życia muzycznego. Jego największym osiągnięciem jest powołanie do życia festiwalu muzyki oratoryjno-kantatowej Wratislavia Cantans

Witold Małcużyński — pianista, laureat III nagrody III Międzynarodowego Konkursu Pianistycznego im. Fryderyka Chopina w Warszawie.

Krzysztof Meyer — kompozytor i pianista, studia odbył pod kierunkiem Stanisława Wiechowicza i Krzysztofa Pendereckiego, a uzupełniał je u Nadii Boulanger i prywatnie u Witolda Lutosławskiego. Był wykładowcą uczelni w Krakowie (1972–87) i w Kolonii (1987–2008).

Kazimierz Michalik — polski wiolonczelista i pedagog, profesor Uniwersytetu Muzycznego Fryderyka Chopina w Warszawie.

Grzegorz Michalski — muzykolog. W latach 2008-2014 prezes Towarzystwa im. Witolda Lutosławskiego

Wojciech Michniewski — dyrygent i kompozytor, laureat Medalu Stulecia Witolda Lutosławskiego.

Marek Moś — dyrygent, dyrektor artystyczny orkiestry kameralnej Aukso, skrzypek i kameralista.

Anne-Sophie Mutter — niemiecka skrzypaczka, ur. w 1963 r., rozpoczęła karierę w wieku zaledwie 13 lat, gdy Herbert von Karajan zaprosił ją do wspólnych występów i nagrań.

Marc Neikrug — amerykański kompozytor i pianista. Jest autorem znacznej liczby utworów różnych gatunków.

Irina Nikolska — rosyjski muzykolog. W latach 1968-72 studiowała w Instytucie Muzykologii na Uniwersytecie Warszawskim u Zofii Lissy i Michała Bristigera, a następnie w Rosyjskiej Akademii Muzyki im. Gniesinych w Moskwie

Per Norgard — duński kompozytor, profesor kompozycji w Akademii Muzycznej w Aarhus, nagrodzony Medalem 100-lecia urodzin Witolda Lutosławskiego

Tadeusz Ochlewski — skrzypek, pedagog, niezwykle aktywny organizator życia muzycznego, wydawca

Andrzej Panufnik — kompozytor i dyrygent, studiował w Konserwatorium Warszawskim, m.in. kompozycję u Kazimierza Sikorskiego i Witolda Maliszewskiego, a następnie w Wiedniu (dyrygentura u Weingartnera) i Paryżu.

Camilla Panufnik — angielska fotograficzka, autorka kilku książek, wdowa po Andrzeju Panufniku.

Józef Patkowski — muzykolog, kompozytor, wybitny znawca i propagator muzyki współczesnej, wykładowca w Uniwersytecie Warszawskim i w uczelniach muzycznych w Krakowie i w Katowicach.

Bogdan Pałosz — dyrektor Międzynarodowego Konkursu Wiolonczelowego im. Witolda Lutosławskiego, wiceprezes Fundacji Na Rzecz Promocji Młodych Wiolonczelistów (organizatora konkursu), profesor w Instytucie Wysokich Ciśnień PAN.

Peter Pears — angielski tenor, dysponujący głosem o jasnej barwie. Jego wykonania cechowała wielka biegłość i szeroka skala ekspresji.

Ewa Pobłocka — pianistka, kameralistka, pedagog, profesor na Akademii Muzycznej im. Feliksa Nowowiejskiego w Bydgoszczy

Charles Bodman Rae — angielski kompozytor, pianista, dyrygent i muzykolog, aktualnie profesor w Elder Conservatorium of Music na Uniwersytecie w Adelajdzie, badacz twórczości Witolda Lutosławskiego.

Jadwiga Rappé — jedna z czołowych polskich śpiewaczek, alt. Występuje na czołowych scenach i estradach koncertowych świata, zarówno w repertuarze operowym jak i oratoryjnym, jest też cenioną wykonawczynią pieśni.

Simon Rattle — angielski dyrygent i popularyzator muzyki, dyrektor artystyczny orkiestry Berliner Philharmoniker. W Polsce znany jako gorący wielbiciel i propagator twórczości Karola Szymanowskiego oraz Witolda Lutosławskiego.

Konstanty Regamey — kompozytor, krytyk, filolog orientalista, pochodzący z rodziny szwajcarskiej osiadłej w XIX wieku w Polsce. Studiował filologię klasyczną i indologię oraz orientalistykę i językoznawstwo.

Witold Rowicki — dyrygent. Od 1931 r. studiował grę na skrzypcach w Konserwatorium w Krakowie, i tam grał w Orkiestrze Filharmonii, a w latach okupacji – w Orkiestrze Generalnego Gubernatorstwa.

James Rushton — dyrektor zarządzający Chester Music – angielskiego wydawcy dzieł Witolda Lutosławskiego.

Paul Sacher — szwajcarski dyrygent i muzykolog, propagator muzyki dawnej i współczesnej, mecenas sztuki.

Esa-Pekka Salonen — fiński dyrygent i kompozytor, ur. w 1958 r. Po studiach w Akademii im. Sibeliusa w Helsinkach i debiucie w 1979 r. uważał się wciąż głównie za kompozytora.

Heinrich Schiff — austriacki wiolonczelista, ur. 1951. Studiował w Wiedniu u Tobiasa Kühnego i w Detmold u André Navarry. Po debiucie w 1971 r. w Wiedniu i Londynie rozpoczął błyskotliwą karierę, występując z czołowymi orkiestrami i dyrygentami.

Dorota Serwa — dyrektor Filharmonii im. Mieczysława Karłowicza w Szczecinie. Jest muzykologiem i menedżerem kultury.

Zbigniew Skowron — muzykolog, profesor w Instytucie Muzykologii Uniwersytetu Warszawskiego. W centrum jego zainteresowań naukowych znajdują się: historia nowożytnej refleksji o muzyce, teoretyczno-estetyczne aspekty muzyki II połowy XX wieku, twórczość i myśl muzyczna Witolda Lutosławskiego oraz epistolografia i biografistyka chopinowska.

Stanisław Skrowaczewski — dyrygent i kompozytor, jeden z najbardziej cenionych na świecie polskich kapelmistrzów.

Marie Slorach — szkocka śpiewaczka, sopran.

Georg Solti — węgierski dyrygent, po wojnie obywatel niemiecki, a od 1972 r. brytyjski. Przez pierwsze lata związany z Operą w Budapeszcie.

Leopold Stokowski — amerykański dyrygent polskiego pochodzenia. Zasłynął jako szef Orkiestry Filadelfijskiej, którą podniósł do poziomu światowego.

Steven Stucky — należy do najbardziej znanych i renomowanych kompozytorów amerykańskich.

Aniela Szlemińska — śpiewaczka, sopran. Występowała gościnnie zarówno na scenach krajowych jak i zagranicznych wykonując główne partie sopranowe. Nie stroniła też od lżejszego repertuaru.

Krystyna Szostek-Radkowa — mezzosopran, jedna z czołowych polskich śpiewaczek okresu powojennego.

Paweł Szymański — studia kompozytorskie pod kierunkiem Włodzimierza Kotońskiego (1974-78) i Tadeusza Bairda (1978) ukończył z wyróżnieniem w warszawskiej PWSM im. F. Chopina. W 1976 uczestniczył w Międzynarodowej Letniej Akademii Muzyki Dawnej w Innsbrucku.

Adrian Thomas — angielski muzykolog i kompozytor. Studiował w Nottingam, Cardiff oraz Krakowie. Wieloletni, obecnie emerytowany profesor uniwersytetów w Belfaście i Cardiff, jest wybitnym znawcą nowej muzyki polskiej i autorem wielu prac na jej temat.

Mieczysław Tomaszewski — muzykolog, wydawca muzyczny, pedagog. Wydawcą utworów Witolda Lutosławskiego, badacz jego twórczości.

Barbara Turowska — jest pracownikiem Muzeum Przyrody w Drozdowie (kustosz, dział oświatowy). W 2013 r. została uhonorowana Medalem Stulecia Urodzin Witolda Lutosławskiego.

Pierre-André Valade — dyrygent, szczególnie wysoko ceniony za wykonania utworów XX i XXI wieku, stale współpracuje z czołowymi festiwalami i orkiestrami Europy, Stanów Zjednoczonych, Kanady, Australii, Nowej Zelandii i Japonii.

Michael Vyner — angielski menedżer, od 1972 roku do końca życia był dyrektorem muzycznym zespołu London Sinfonietta.

Helena Warpechowska — śpiewaczka, sopran, koleżanka Witolda Lutosławskiego ze studiów w Konserwatorium Warszawskim

Tadeusz Wielecki — kompozytor, kontrabasista, animator kultury, od 1999 roku Dyrektor Międzynarodowego Festiwalu Muzyki Współczesnej Warszawska Jesień.

Tadeusz Wilczak — dyrygent, po ukończeniu studiów w Konserwatorium Warszawskim u Waleriana Bierdiajewa w r. 1936 został jego asystentem.

Antoni Wit — dyrygent, przez 17 lat stał na czele Wielkiej, później Narodowej Orkiestry Symfonicznej Polskiego Radia w Katowicach, od 2002 r. piastuje stanowisko Dyrektora Naczelnego i Artystycznego Filharmonii Narodowej.

Krystyna Witkowska — geofizyk, krewna Witolda Lutosławskiego. Pasjonuje się historią rodziny, zebrała i w części opublikowała dokumentację dziejów ich rodu.

Krystian Zimerman — pianista, ur. 5 grudnia 1956 r. w Zabrzu, uczeń Andrzeja Jasińskiego od początku nauki aż do dyplomu Państwowej Wyższej Szkoły Muzycznej w Katowicach (1976).

Slavko Zlatić — chorwacki kompozytor, dyrygent, etnomuzykolog, pedagog, krytyk i pisarz muzyczny.

Pinchas Zukerman — izraelski skrzypek, jedna z najwybitniejszych osobowości wiolinistyki naszych czasów.